Maandag 30/11: Home sweet home (toch?)

De camper staat weer terug in zijn stal (in Pelt) en hiermee wil ik onze blog dan ook graag afronden… Zaterdagavond zijn we veilig thuis gekomen, dankzij de ‘solid as a rock’-Stenaline-ferry van Göteborg naar Kiel (die zelfs voor het weinig aantal mensen in corona-tijd toch blijft varen): toch wel een aanrader om kilometers en slaap te sparen! Het is de eerste keer dat we die boot (en route) nemen en dat is 100% meegevallen. Met slaaphut kost het misschien ietsje meer dan de alternatieve route (Sontbrug en korte ferry of 2x ferry en extra kilometers naft), maar het zal niet erg veel schelen en het is een pak comfortabeler, met slechts een 6-tal uren van Kiel naar huis, én de douches zijn beter dan die van het gemiddelde hotel! 😉

We hebben onze laatste dagen in Zweden nog enorm veel chance gehad, met stra-lend weer. We hebben er dan ook van geprofiteerd om nog enkele prachtige wandelingen en spots te ontdekken. Het Vänern meer is het grootste meer van Zweden (en van de EU) en dus misschien niet het meest schattige of idyllische, maar op doorreis biedt het toch heel wat troeven. Alles lijkt in dit niet-toeristisch seizoen misschien wat meer ongerept (moet ik toegeven) – want we waren echt o-ve-ral alleen – maar er liggen heel wat mooie campings (met leuke strandjes voor de kids) aan dit meer en we vonden een wandeling die wel echt de moeite is (5,7 km, dus je verliest er niet al te veel tijd mee en het biedt prachtige vergezichten); de Kycklingleden.

Alle lof aan de uitvinding van de ‘babyvoeding’ potjes trouwens. Je kan ze overal meenemen en als het een beetje mee zit, lusten de kids ze zelfs koud en hebben ze toch hun patatjes en vitaminen binnen. We vonden een prachtig picknick plekje om die patatjes te verorberen (allez, Finn toch) en hebben lekker genoten van de zon op onze snoet! Verder hebben we ook nog een waterval ontdekt, die volgens ons toch echt minder bekend en toeristisch is, helemaal achterin gelegen (langs gravelroad en klein wandelpad tussen de boerderijen) in een klein gehuchtje: de Silverfallet. De foto toont het jammer genoeg niet erg goed, want het hoogteverschil en de waterkracht zijn best groot, dus toch nog altijd beter als je ze met je eigen ogen kan waarnemen! Ik weet het, meestal stellen foto’s (vooral op instagram) het vaak ‘mooier’ voor dan het is, maar daar ligt mijn specialiteit duidelijk niet, haha. Toch nog meer fan van de real life ervaring!

Ik doe er enorm lang over vandaag, want het afscheid van Martine Tanghe staat hier op en vind het toch vrij emotioneel… 🙂 Zoals Martine zegt: “Houd vol, het komt allemaal weer goed” en binnenkort zijn we allemaal weer vrij om te knuffelen en te reizen. Merci, straffe madam (evenzeer solid as a rock), we zullen u missen!

Daarmee wil ik ons ‘lock down adventure’ dan ook afsluiten. Zweden heeft enorm veel te bieden en herbergt buiten haar prachtige bossen en meren ook veel watervallen, bergen en wildlife! November is (buiten corona gerekend) sowieso het minst toeristische seizoen (net na de (na)zomer én voor het winter- en ski-seizoen) en het maakte dit ongerept en wijds land nog ongerepter, zodat we ons soms zelfs een beetje verloren voelden. Maar vooral dankzij onze (nieuwe) partners voelden we ons toch heel welkom en hebben we enorm genoten van deze combinatie van werkgerelateerd nut én ons gezellig samenzijn (dag en nacht) binnen en buiten ons camper-huisje. Bedankt aan al onze partners (die ons zo verwelkomd en geholpen hebben indien nodig) en ook aan Wendy en Joris van Camp4Fun, die er op een week tijd voor gezorgd hebben dat wij met deze camper en zelfs nog met nieuwe winterbanden en sneeuwkettingen konden vertrekken! Ze waren ook steeds (direct) bereikbaar bij de minste vragen en/of problemen. Merci!

We hebben er samen met Finn enorm van genoten (en van geleerd) en zullen dit avontuur niet snel vergeten, in deze wel heel speciale periode. We hebben alles volgens de wet gedaan, het plf-formulier mooi ingevuld bij thuiskomst en hoeven geen covid-test af te leggen of in zelf-quarantaine te gaan, hoewel we natuurlijk wel zullen opletten en ons gezond verstand blijven gebruiken. Op deze manier kan er dus (mits de nodige research/kennis en aanpassingen) toch gereisd worden. Al begrijpen we dat dat natuurlijk niet voor iedereen haalbaar of evident is. We hopen wel dat het mensen zal inspireren en misschien aanzetten om wat minder in te zetten op grote (all-in) hotels, (massa) toeristische plekken, en eerder zal uitnodigen om wat meer back to basic te gaan, een tikkeltje buiten die comfortzone te durven gaan en te genieten van de prachtige fauna en flora die de ‘great outdoors’ te bieden heeft. Amen. 🙂

Ik sluit graag af met (de gepikte) woorden van onze wildlife-specialist, Marcus: Stay wild! (en natuurlijk een dikke kus van onze kleine avonturier)

Woensdag 25/11: Alone in the Zoo!

Een paar dagen geleden, maar niet veel tijd gehad om te ‘bloggen’… Gereden, gewerkt en een nieuwe partner bezocht! Zoals gezegd, zijn we een kijkje gaan nemen in het Orsa Predator Park. Dat was wel een speciale ervaring: helemaal alleen in dat park! Het was prachtig; een mooie zonnige dag en het dierenpark voor ons alleen! Het ligt wat hoger op een berg, en je moet zelfs klimmen om de top van het park te bereiken, waar je een overzicht hebt over het hele Nationaal Park en alle dieren. Het is een prachtig domein, van 325.000 km² groot, waar deze (vaak beschermde) roofdieren plaats genoeg hebben om vrij rond te lopen in hun (natuurlijke) habitat. Het zijn nl. allemaal roofdieren die in het Hoge Noorden leven (wolven, lynxen, ijsberen, beren, tijgers, sneeuwluipaarden, …). Er lag sneeuw in het park en de paden waar glad; we kregen bij de inkom zelfs stijgijzers om aan onze schoenen te doen, zodat we de berg op konden! Best een avontuurlijke ‘zoo’ dus! En we werden beloond als ‘enige toeristen’, want we kregen van heel dichtbij een lynx, tijger, sneeuwluipaard én ijsbeer te zien. De beren waren natuurlijk aan hun winterslaap bezig… En ons Finn na een tijdje ook… Vermoeiende dag! 🙂

Waarschijnlijk is het wel een ander gevoel als er meerdere toeristen rondlopen in de zomer, maar wij vonden het nu heerlijk om daar alleen rond te lopen en de dieren zo rustig te kunnen aanschouwen! Er is ook een skipiste en je kan vanop de top naar beneden skiën (als er genoeg sneeuw ligt). Wij zouden het dus zeker aanraden als je in de buurt van Orsa bent! It’s not just a zoo. 

Verder hebben we een paar grijze en regenachtige dagen achter de rug, waardoor we wat minder buiten zijn geweest en meer afstand zuidwaarts hebben afgelegd. We hebben wel nog een heel fijne nieuwe partner ontmoet, Marcus, die ‘Wild Sweden’ uitbaat, toevallig dezelfde naam als onze ‘Wild Sweden’ groepsreis! We mochten in zijn tuin ‘camperen’ en werden uitgenodig aan het  kampvuur voor een grillavond met hem en zijn dochters. Het was heel gezellig en we hebben heel wat interessante dingen besproken! Hij is gespecialiseerd in wildlife tracking en organiseert verschillende (meerdaagse) wildlife tours, op zoek naar elanden, beren, wolven, lynxen enz. Hij is daarbij gespecialiseerd in ecotoerisme en probeert de Zweedse overheid te overtuigen om belangrijke bossen in Zweden niet te kappen, vanuit het ecotoeristisch standpunt. Hij geeft lezingen over het hele land en probeert zijn klanten zoveel mogelijk bij te leren over de fauna en flora van Zweden, een zeer intelligente en sympathieke natuurliefhebber! We hebben van zijn lokale kennis (zowel cullinair als verhalend) genoten en nadien nog fel gebrainstormd over toekomstige samenwerkingen! Zo willen we o.a. samenwerken voor een intensieve trektocht in een Nationaal Park in Lapland, op ‘moose safari’, waar je enkel met de helikopter kan geraken. Hij kent als geen ander de gewoontes van het eland en in dat park (waarvan we de naam nog niet verklappen) zouden de allergrootste van Europa leven, met 99% kans om er een aantal van heel dichtbij te spotten! Ook heeft hij al jarenlange ervaring met winter tours in Zweeds Lapland, met overnachtingen in een Sami-kamp, wildlife tours in de sneeuw enz! Lekker back to basics en zo dicht mogelijk bij de natuur; écht iets voor Beyond Borders! Zulke fijne en nuttige kennismakingen, maken die grijze dagen natuurlijk weer helemaal goed! Oh ja, had ik al gezegd dat er hier écht veel meren zijn?

Vandaag zijn we aangekomen in Karlstad en zijn we eens lekker op restaurant gegaan (na een aantal dagen minute soepkes en broodjes vreten, aangezien we geen gas meer gevonden hebben en dus enkel water kunnen koken). Dat was heerlijk (gezellig)! De stad is zelf niet heel erg de moeite, maar Tiffany’s Restaurant, is een klein en romantisch restaurantje in het centrum, met lokale producten en héél veel kaarsjes! 🙂 Morgen wordt eindelijk weer zonnig, dus gaan we ervan profiteren om nog eens een mooie hike uit te zoeken in de buurt. Zin in!

Zondag 22/11: Terug naar het Zuiden

Een weekendje bekomen in Lofsdalen… Lekker warm, in de sneeuw spelen, engeltjes en sneeuwman maken, pannenkoeken bakken én genieten van een prachtige zonsondergang! Nu begrijpen we waarom Steven Coppens zijn lodges hier neerplant, ‘t is werkelijk prachtig en je stapt vanuit je chalet de hike-, bike-, X-country trails en skipistes op! Er is voor ieder wat wils en de uitzichten zijn adembenemend! We hebben trouwens ook nog een super leuke avonturen-film ontdekt. Misschien stiekem wel bekend, maar voor ons was hij nieuw (en eigenlijk wel mooi aansluitend bij het nieuwe seizoen dat vandaag startte van ‘Down the Road’ in Lapland): The Peanut Butter Falcon! Van de makers van Little Miss Sunshine, een prachtig avontuur waar je helemaal warm van loopt in deze kille corona-tijden! 

Maar vandaag trokken we weer verder, lieten Lofsdalen achter ons (met de kettingen nog even aan) en zijn op een ‘easy’ tempo verder zuidwaarts gereden naar Orsa, waar we nu op de camping aan het meer staan. In de zomer is het hier waarschijnlijk veel drukker en een werkelijk zwem-paradijs… We waren net op tijd voor opnieuw een prachtige felroze zonsondergang! Hier ligt al geen sneeuw meer, enkel nog een paar restjes glad ijs, maar de wegen zijn vrij en die sneeuwkettingen kunnen we dus weer opbergen.

We hebben nog geen gas, maar wel een heel goed elektrisch stoveke gevonden. 🙂 We zullen dus geen kou meer moeten lijden en zitten opnieuw gezellig warm in onze camper te werken. Morgen misschien het Orsa Predator Park checken, dat wordt ook wel eens bezocht door onze klanten als ze hier in de buurt zijn en is het grootste (qua oppervlakte) dierenpark van Europa met alle roofdieren die in het Hoge Noorden leven: beren, wolven, ijsberen, lynxen, …

Voor nu sluit ik af, we gaan Down the Road nog even streamen. Onze Lapland-pagina’s doen het in ieder geval heel erg goed op dit moment, met dank aan één en Dieter Coppens. 🙂

Vrijdag 20/11: Winter Wonder (Trouble) Land

Goh, waar moet ik beginnen… Veel meegemaakt de voorbije twee dagen, fijne en minder fijne avonturen, maar gelukkig heel veel fijne gastvrijheid genoten… Gastvrijheid die we in deze mooie maar barre omstandigheden niet snel zullen vergeten!

Gisteren was een prachtige voormiddag, toen we wakker werden in een winterlandschap met een pak sneeuw! En helemaal toen de zon dan eindelijk tevoorschijn kwam! We zijn rond het meer gaan wandelen en dat heeft prachtige plaatjes opgeleverd. Ons Finn haar eerste ‘min of meer bewuste’ ervaring in de sneeuw was een succes (allez, toch van zodra ze door had dat ze toch wel echt handschoenen nodig had in de sneeuw)! In de namiddag is het weer gekeerd en is de hemel helemaal overtrokken, met mist, sneeuw en wind. We zijn met Hans nog tot op de hoogste bergweg van Zweden gereden (Flatruet), waar je normaal een prachtig (360°) zicht hebt over de Fjälls. Maar we hadden geen geluk, enkel sneeuw en mist… en rendieren. 🙂

Gelukkig konden we nadien een warm doucheke nemen op de camping en werden we uitgenodig (in ruime woonkamer) voor een heerlijk stoofpotje van eland. Wij hadden ‘in ruil’ Belgische biertjes bij, die daar heerlijk bij smaakten. Na een gezellige, zorgeloze avond, trotseerden we al heel wat koude en wind terug naar de camper. Dat was het begin van een zeer avontuurlijk nachtje, met rukwinden tot 14 m/s, waarbij onze (grote) camper zelfs heen en weer ging. Door de plotse winter (en vriestemperaturen tot -11°C) was onze gas ook eerder op dan verwacht, waardoor de chauffage onze camper niet meer warmgestookt kreeg. Gelukkig was Finn lekker warm ingedost in haar slaapzakje en fleece deken, maar wij hebben de nacht iets ‘bewuster’ beleefd.

Daarmee was onze ‘trouble’ en pechdag ingeleid… De camping weer af geraken (omhoog) was onze tweede challenge (na de slapeloze nacht doorkomen). Gelukkig was er nog warme koffie van Hans en Winnifred en hebben zij ons kunnen helpen om omhoog te komen (na een aantal mislukte pogingen). We hebben wel winterbanden (daar hebben Wendy en Joris van Camp4Fun nog voor gezorgd), maar doordat het de voorbije weken zo nat is geweest in Zweden (veel vochtiger dan normaal de droge lucht en sneeuw in deze tijd van het jaar), is dit een echte GLADDE overgangsperiode, met nog te weinig sneeuw op de wegen om goede grip te hebben en te veel aangevroren water! Het bleek lang niet onze laatste challenge… Met uiterste concentratie zijn we tegen 30km per uur tot in Lofsdalen geraakt (80km zuidelijker).

We hebben ons doel dus maar bijgesteld, want we moeten eerst weer gas vinden en denken niet dat we het lot verder moeten gaan tarten. De Zweedse Alpen zijn al koud en avontuurlijk genoeg met de camper, en we hebben nog een aantal leuke contacten/ontmoetingen in het midden/zuiden gepland, dus rijden we stilaan weer zuidwaarts… Uiteindelijk hebben we het noorderlicht al een aantal keren gezien (we zijn bij die gelukkigen ja… 🙂 ) en gaan we het ‘Hoge Noorden’ eventjes laten voor wat het is. Een verstandige keuze denken we.

Maar we hebben dus nog steeds geen ‘gepast’ gas gevonden en geraakten ook niet ver aan 30km per uur… Gelukkig konden we rekenen op de uitzonderlijke gastvrijheid van Steven Coppens, die hier Fjällripan Lodge (prachtige luxe cottages) runt in Lofsdalen. Hij heeft ons destijds ook geholpen met het uitzetten van onze eerste ‘Dropped in Sweden’, omdat hij de regio hier uit zijn broekzak kent! En hij is nog prachtige chalets/lodges aan het bijbouwen, waar we een kijkje gaan nemen om onze avontuurlijke families naartoe te kunnen sturen vanaf volgende zomer! Toen hij hoorde dat we ‘in trouble’ zaten met onze gas, heeft hij zijn zeer gezellige ‘panorma’ chalet ter onzer beschikking gesteld, waar we nu veilig en warm aan de haard zitten. Eeuwig dank, Steven!

De weg naar hier was wel onze derde en hopelijk laatste zware challenge… We hadden al een beetje bang bij het woord ‘panorama’, maar in de winkel onderaan het dorp dachten ze wel dat het zou lukken. Maar onze camper is duidelijk te zwaar en we geraakten opnieuw de ski-heuvel niet op… Halverwege zaten we vast en konden we gelukkig iemand bellen. Met sneeuwkettingen en begeleiding tot boven, zijn we er dan toch uiteindelijk geraakt… maar het was me het spannend dagje wel! Uitgeteld en lekker cosy gaan we nog wat verder genieten van ons avondje in de warme cottage van Steven! 🙂

Woensdag 18/11: Muskusossen in de Fjälls

Gisterenmiddag toegekomen in Fjällnäs, langs één van de mooiste routes die we hier al gedaan hebben: vanaf Särna, helemaal alleen op de weg (tussen de meren en bossen die krioelen van de elanden (die goed verstopt zitten)), behalve onze semi/sami wilde rendier-vrienden. In de zomer zijn we ze ook al tegengekomen, ze leggen blijkbaar heel wat kilometers af. In de zomer lopen ze vooral in Fjällnäs (hoger in de Alpen) te grazen en in de winter zakken ze meer af naar Särna en omgeving. Ze zijn niet zo schuw als elanden (zijn mensen gewoon) en gaan heel op hun gemakje opzij… 🙂 Op onze route lag ook nog een leuke waterval, die je vanop een vrij nieuwe en mooi aangelegde brug kan aanschouwen. 

Aangekomen in Fjällnäs verandert het weer… De hemel overtrekt en we krijgen sneeuw! Op 800m (zitten we nu) is het nog waterige sneeuw (met temperaturen rond 2-3°C) die nog niet blijft liggen, maar we zien dat de sneeuw al blijft liggen boven de boomgrens, in de bergtoppen voor ons. Vanaf morgen zou het hier in het dorp ook vol sneeuw liggen, we zijn benieuwd! Ze wachten hier al een tijdje op de sneeuw en vanaf morgen (‘t schijnt) is het zover. Vrijdag daalt het kwik zelfs tot -11°C! Vanop Fjällnäs Camping – die Hans en Winnifred in mei 2019 hebben overgenomen – hebben we een prachtig zicht op de Zweedse Alpen en links de ski-slopes. Deze avontuurlijke Nederlanders hebben thuis alles opgegeven en zijn naar hier verhuisd om een nieuw en heel ander leven te starten. Ze hebben een super gezellig authentiek Zweeds huis, waar we gisterennamiddag al uitgenodigd werden op de koffie en hebben hier al veel werk verricht: nieuwe cabins met zicht op het meer en de bergen en ook de sauna is bijna klaar! In de zomer zijn onze groepen en individuele klanten hier welkom voor een cursus vliegvissen, prachtige hike routes in de bergen, fatbiken, mountainbiken, kanoën, én natuurlijk voor een bezoekje aan het Myskoxcentrum (hierover later meer)! Maar vanaf 2021 bieden we ook winteravonturen aan in Fjällnäs in groep (Wild Sweden Winter Edition) en individueel: met o.a. (meerdaagse) sneeuwschoen/pulka-trekking, huskytocht, sneeuwscootertocht, … Er is hier genoeg te beleven en deze regio zou één van de zwaarst besneeuwde regio’s van Zweden zijn! Het is het Walhalla voor Zweedse cross-country skiërs, met kilometers lange routes door de bergen!

Vandaag regent het jammer genoeg de hele dag, dus weinig zin om als ‘verzopen waterkiekes’ te gaan hiken, maar we brengen wel een bezoekje aan de muskusossen. Deze prehistorische dieren zijn zwaar onderschat en hebben wel 3 miljoen jaren op aarde overleefd: ze hebben in de ijstijd nog samen met de mammoet geleefd en hebben hen overleefd! Ze hebben amper vijanden en zo lang overleefd, omdat ze een enorm sterke defensie hebben; met het slimste vrouwtje van de kudde als leidster vormen ze een cirkel (met de zwaksten in het midden) en maken het zo heel moeilijk voor jagers (zowel menselijk als dierlijk) om hen aan te vallen of meerdere dieren te pakken te krijgen. Het grotendeel van de kudde blijft op die manier steeds beschermd en ze zijn enorm sterk met een heel dikke huid en vacht, waar je moeilijk doorheen kan. Ze zijn bestand tegen temperaturen tot -50°C en kunnen dus in extreme omstandigheden overleven.

Omdat ze in Zweden in de jaren 1500 uitgestorven waren (toen werd er nog veel op hen gejaagd; kan je warme kleren van maken en er zit veel energie in het vlees) en nadien in 1900 weer vanuit Noorwegen teruggekeerd zijn (maar een aantal), proberen ze hen nu te beschermen, door hen op te vangen in het Myskoxcentrum, en af en toe de jonkies stilaan terug in het wild te laten. Er leeft nu één wilde kudde in Zweden (in deze buurt, de Fjälls), maar in Noorwegen zitten er nog veel meer (o.a. Dovrefjell N.P. niet zo heel ver van de Zweedse grens). Omdat een dier 200 jaar in Zweden moet leven voor aleer ze als inheemse dieren worden beschouwd, krijgt het Myskoxcentrum geen steun van de Zweedse overheid (het zijn voor hen ‘Noorse dieren’) en zijn ze volledig zelfvoorzienend en rekenen ze op inkomen van (heel goed bewaakte) toeristische rondleidingen. Ze proberen de dieren zoveel mogelijk met rust te laten en hun eigenheid te laten behouden. Ze leven in een gebied van 16 ha groot en de gidsen komen nooit dichtbij (zelfs niet om eten te geven). Uiteraard willen we deze dieren beschermen en de kuddes weer doen groeien in Zweden, dus een bezoekje aan dit interessant en oeroud schepsel is zeker de moeite waard als je hier bent!

Spaghetti-tijd! 🙂

Maandag 16/11: Fjätfallen

We zitten weeral hoger, in Särna, vlakbij het Fulufjället N.P. De rit omhoog was echt mooi: bossen, meren en helemaal voor ons alleen! In de voormiddag wat gewerkt en geklust: de camper moest even een poetsbeurt krijgen. Gelukkig hadden we Finn, want wij poetsen eigenlijk niet zo graag… Neenee, grapje, ieder heeft hier zo’n beetje zijn taken intussen. 😉

In Särna aangekomen, kennisgemaakt met de uitbaters van de camping waar ik al een tijdje mee mailde voor onze groepen: een Zweeds koppel, fier op hun omgeving en uitstekende vissers. We hebben maar ineens aangeschoven aan het lunch-buffet (‘bakweust’ op z’n Zweeds!) want we waren hongerig na een lange rit en intussen beetje gesjaveld over nieuwe mogelijkheden hier in de omgeving van Särna: meerdaagse hikes in het Fulufjället N.P., vissen (hij weet als geen ander de beste plekjes en dat vissen hier zit serieus in de lift), watervallen, … De Njupeskär – hoogste waterval van Zweden – kenden we al, maar blijkbaar is er nog een (kleinere, maar wel krachtige) waterval vlakbij, die ook wel de moeite is. We zijn die dan maar direct gaan uitchecken. De zon kwam ook heel even piepen en leverde dit Canada-achtig beeld op, terwijl we de brug in Särna overstaken, onderweg naar de waterval.

Morgen weer verder naar Fjällnäs, richitng de Zweedse Alpen. Het wordt stilaan frissen en snow is coming! Vanaf donderdag zou het beginnen sneeuwen… zijn benieuwd.

Zondag 15/11: Land of The Moose

Ik ga er vandaag niet te veel woorden aan vuil maken (want we kunnen dadelijk de hot tub in en ‘t is zondag ;-)); het was een dag vol beestjes (klein understatement)! Eerst wil ik onze boerderij /ranch nog even laten zien, waar we nu voor de tweede dag geparkeerd staan, dankzij de gastvrijheid van Marcia & Dimitri.

De camper doet het nog steeds prima: lekker warm, snel gasvuur (lekkere hamburgers gemaakt vandaag) en ideaal na twee uur buiten in de koude voor een rondleiding in het Moose Park! We hadden verwacht de enige gasten te zijn op een druilerige novemberdag, maar niets was minder waar. We waren met een stuk of 16, inclusief een Vlaams koppeltje. Gelukkig was alles buiten te doen en was er ruimte en tijd genoeg om alles te leren over de ‘grootste levende dieren van Scandinavië’ en de drie hevige en hongerige ‘koeien’ (noemen ze dat toch) te voederen!

Ons Finn mocht de spits afbijten. 😉

De uitleg was super interessant, we hebben weer heel wat bijgeleerd! Dit hier (foto hierboven) is een vrouwtje (koe) en onze gids legt duidelijk het verschil uit tussen de elanden hier in het Park (vrij tam, kan je voederen, maar nog steeds geen watjes!) en diegenen in het wild. Je wil zo’n eland echt niet tegen zijn/haar kar rijden, want als je niet oppast, schopt het je zo omver en stampt het je zo plat als spijs! Geen lieverdjes dus, en lang niet zo dom als we dachten… Als je er dus eentje tegenkomt, toon respect en ga rustig achteruit/uit de weg/rijd weg (en laat hen vooral doen), want anders zou het wel eens verkeerd uit kunnen draaien. En let vooral op in de ‘bronstige tijd’ (september/oktober): dan is de koning (the bull) op zijn sterkst (testosteron op z’n hoogst en gewei helemaal gehard) en lopen de vrouwtjes ook wat zenuwachtig rond. 🙂 Daarbuiten is ‘die koning’ een mak ‘kalfje’ met heel weinig testosteron (om zijn groeiende/levende gewei en dus zichzelf) te beschermen en houd hij zich zo gedeisd mogelijk. Dan let je maar beter op voor de straffe vrouwtjes… Ik wilde jullie deze info toch niet onthouden (haha).

Morgen rijden we verder noordwaarts, richting Särna, bekend om het aangrenzend Nationaal Park met Njupeskär, de hoogste waterval van Zweden (maar die hebben we al gezien, nog niet zeker of we dat nog eens gaan doen). Indien interesse in onze rondreis (met overnachting op deze gezellige ranch (op de hooizolder B&B of in het self-service boshuisje), check zeker onze Wild Sweden Individueel. Binnenkort volgen hier ook meer gedetailleerde foto’s (B&B, boshuisje, hot tub, activiteiten) van deze stop bij Marcia & Dimitri. Fijne zondagavond!

Zaterdag 14/11: Here comes the sun…

Na een stevige nacht (lees: stormachtig weer met rukwinden en regen, waardoor we ons soms half op zee waanden) met weinig slaap, was er dan ‘s morgens toch de zon! Zalig om de gordijntjes open te schuiven en na 5 dagen eindelijk blauwe lucht te zien! We waren nog moe, maar wilden die uren zonlicht écht niet laten passeren. We hebben ons zo snel mogelijk uit de voeten gemaakt en zijn naar Ramsvikslandet gereden, een prachtig natuurgebied in de buurt van Smögen. Het natuurpark krijgt maar liefst 4,8/5 op Google en dat is niet voor niets! Het staat bekend als ‘The Kingdom of the Rocks’ en heeft zijn naam niet gestolen; rotsachtig gebied waar je je uren kan amuseren met klimmen en klauteren langs rotsen, poeltjes, laddertjes, enz. De door het ijs en water gevormde ‘red cliffs’ zijn prachtig, de ijstijd heeft hier duidelijk zijn sporen nagelaten…

We hebben een paar keer van rugzak (lees: Finn) moeten wisselen, omdat het best wel pittig was om haar mee over de rotsen te sjouwen… Af en toe waren het bijna ‘Via Ferrata-achtige’ stukjes met touwen, haken en laddertjes in de rotsen. Gelukkig was het prachtig weer! Op een regenachtige dag, had deze wandeling niet te doen geweest (te glad). We waren oprecht gelukkig en vergaten even wat voor een vreselijke nacht we achter de rug hadden… 🙂 We hebben met Finn zo’n 5 km geklauterd, maar je kan hier als je wil ook weer langere dagtochten tot 15 km maken.

Na een lekkere picknick (voor het eerst buiten) hebben we onze rit verder gezet, want we hadden nog heel wat kilometers voor de boeg, tot in Ekshäräd (Varmland), zo’n 4,5 uur rijden. Toch even aan de kant moeten gaan staan voor een dutje, maar ons madam wilde de slaap niet vatten. Dan maar verder gereden en ze zoveel mogelijk geëntertaind in de camper. Om 18u00 zijn we dan toegekomen op ‘Our Little Ranch’, een super gezellige ‘cowboy-stijl’ paardenranch, gerund door een stel sympathieke Nederlanders. We werken sinds deze zomer samen met hen en ze wonen hier werkelijk prachtig. Ze baten een B&B uit op hun hooizolder en hebben 14 paarden, waarmee ze de bossen kunnen intrekken (voor o.a. meerdaagse trekkings met lavu). Verder hebben ze ook pony’s, (reuze) kippen, een papegaai en twee Lassie’s! Ons Finn vond het hier alvast geweldig en liet verschillende kreetjes van geluk. We werden hartelijk verwelkomd met al een kleine rondleiding en warme tas koffie.

Het was al donker toen we toekwamen, dus foto’s zullen morgen volgen. We merken trouwens – hoe hoger we komen – dat het echt wel sneller donker wordt. Intussen al rond 15u45 donker hier… En het zal er niet op beteren… Toch wel straf hoe ze die donkere wintermaanden doorkomen in het Hoge Noorden… De volgende dagen zou het terug slechter weer worden en vanaf volgende week zelfs kans op sneeuw. Maar deze mooie, zonnige dag vandaag pakken ze ons toch al niet meer af! 😉

Morgen staat de Moose Farm en boerderij verder verkennen (incl. hot tub :-)) op het programma. Vandaag vroeg onder de dons, pijp uit. En die van Finn ook na een lange dag, zonder dutje!

Vrijdag 13/11: Verdwaalde toeristen 

Gisteren nog vrij goed doorgereden, stopje gedaan in Götenborg om de HAGA-buurt (charmante buurt uit de 17de Eeuw met geplaveide straatjes en leuke boetiekjes en restaurantjes) te verkennen en te lunchen (vissoep!) en dan (onverwachts, omdat de camping die we op’t oog hadden dicht was voor de winter) verder doorgereden naar het schiereilandje Smögen. We zetten ons vlakbij de brug op Johannesvik Camping, waar blijkbaar ook enkele mooie wandelingen starten.

Vandaag in de voormiddag gewerkt en in de namiddag de benen gaan strekken. Een leuke verkennende wandeling van zo’n 5km (er zijn een aantal gekleurde paden/lussen) die vanop de camping vertrekt was ideaal: na ons Finn haar dutje hadden we nog twee uur voor aleer het donker werd… Om 16u00 is het hier al pik-donker! Daarna zouden we direct doorrijden naar Smögenbryggan – één van de mooiste en meest gefotografeerde vissershaventjes van Zweden – zodat we dat nog bij licht/schemering zouden kunnen zien. WAS HET NIET dat we net op dat moment vast reden met de camper… De weide is hier op bepaalde plekken blijkbaar best zompig en we geraakten er niet meer uit. Gelukkig waren we voorzien van het nodige ‘anti-slip-materiaal’ en konden we rekenen op de hulp van onze camping-buren (lees: exact 2 andere campers op de hele camping, haha) Samen hebben we hem eruit kunnen duwen en zijn we dan toch nog in het donker aangekomen bij Smögenbryggan. Hier wilden we de 1km lange houten pier – met haar talrijke restaurantjes – afwandelen, om er dan het beste uit te kiezen. 🙂 Maar omdat het begon te regenen, zijn we maar direct het eerste op de hoek in gelopen (wel beter voor mijn keuze-stress). Het was er heel gezellig en we hebben heel goed gegeten (allerlei lekkere en verse visgerechten!).

Achteraf bleek dat dit ook het enige restaurant was dat de hele winter open bleef. We hebben het wandelingetje nadien gehouden (om ons eten wat te laten zakken), maar we voelden ons als verdwaalde toeristen daar, op de miezerige pier. Alles was potdicht en we zijn geen kat tegengekomen, enkel een slapende hond aan een touw… (beetje triest). Het had iets griezeligs en toch mooi met de lichtjes over het golvende water (het waaide ook wel vrij hard). Hieronder om te illustreren hoe het voor ons was, en hoe het er normaal (op een mooie zomerdag) zou moeten uitzien. 😉 Ik twijfel nog om morgenvroeg eventjes terug te gaan voor een betere foto op klaarlichte dag, maar de kans dat die even mooi zal zijn als op Google is klein, haha. De viswinkel was wel open, met een MEGA verstoog (zouden ze bij Van Eccelpoel Herentals ‘U’ tegen zeggen) vol verse vis, waar we o.a. naar de kreeften zijn gaan kijken, maar ook nog wat extra vissoep voor de komende dagen hebben ingeslagen. Die is hier écht lekker! Allez, dat vinden wij toch… Ons Finn denkt er het hare van en knikt de hele tijd van “nee” als we het haar proberen te voeren. De kreeften vond ze wél leuk, maar die waren natuurlijk allemaal sympathiek en familie van elkaar… (cfr. WAT ALS je te snel vrienden maakt?!)

Moe maar voldaan!

Donderdag 12/11: wakker worden aan het haventje van Mölle 

Gisterennamiddag toegekomen in Mölle, een klein havendorpje in het natuurgebied van Kullaberg, een schiereiland aan de Zweedse westkust. En het stelt niet teleur als eerste échte stop op onze route. Je kan hier kilometers wandelen (met prachtige en goed aangeduide routes) op ieder zijn niveau: er lopen wandelroutes over het hele natuurgebied, maar je kan overal inpikken en zelfs met de auto tot (helemaal in het puntje) aan de vuurtoren (Kulles fyr) zelf rijden, of hem wat verderop op één van de picknick-parkings zetten (waar je ook vrij kan kamperen en overal vuurplaatsen aanwezig zijn), of zelfs vanuit het dorpje starten met wandelen (routes van 5, 6, 7, 8, 11, … km). Voor ieder wat wils!

Een bezoekje aan de historische vuurtoren is zéker de moeite waard, er is een prachtig (en kindvriendelijk) natuurcentrum aan verbonden, waar je alles kan leren over de fauna en flora van de ruige westkust. Als je tijd hebt, kan je hier gemakkelijk een hele dag voor uit rekken, want de bekende ‘loop’ biedt verschillende uitzichtpunten, met prachtige vergezichten, strandjes, baaien en grotten, waar je mits wat klauterwerk gemakkelijk kan geraken. En deze zijn wel echt de moeite, al was het wel zweten met Finn op de rug! ;-). Ohja, goede tip voor na de wandeling: gezellig ‘ietwat alternatiever’ pizzeriake ontdekt (niet te missen aan de vele (sfeer)lichtjes en buitenbar) met een pottenbakkerij en klein winkeltje aan. Sfeer is super gezellig, vriendelijke bediening en de pizza écht lekker! De Fungi is met verse champignons, lekker veel kruiden, parmezaanse kaas én veeeel rucolaaa!

Trouwens, voorlopig nog geen enkel mondmasker gezien in Zweden! Hier lijkt er niets aan de hand, enkel wat bordjes om afstand te houden van elkaar, maar dat is hier geen enkel probleem. In de zomer zou het hier wel wat drukker en toeristischer zijn, maar daar merken we momenteel niets van… We hebben de kust voor ons alleen… of toch bijna! Guy & Inge, vrienden van mijn ouders zaten ons op de hielen en hebben ons ingehaald in Mölle. We hebben samen een borreltje gedronken (zelfgemaakte Limoncello van onze buren) en de (perfect onderhouden) openbare toiletten van de haven geshared. 🙂 We love Sweden! Zij gaan de wandeling vandaag doen en wij rijden weer verder (na een ochtendje werk) richting de Archipelago van Götenborg.

Maandag 9/11: Tuut tuut, weg zijn wij! 

De camper leren kennen en inpakken duurde ietsje langer dan gedacht, maar om 16u30 zijn we dan eindelijk vertrokken geraakt! Met een toeterende Finn– die de camper direct geweldig vond en effectief zelfstandig achter het stuur kroop, waarna we ineens luid getoeter hoorde (en de buren dus ook, haha) – werden we uitgewuifd door onze buren, Sander en opa (die de camper en vooral ons Finn nog kwam checken)! Met dank aan Marleen (onze buurvrouw) voor de leuke foto op onze beide opritjes. 😉

Intussen zijn we gestationeerd in Hüde, Nedersaksen, te Duitsland. Een gehucht bekend om zijn ligging aan het Dümmer Meer. Hier zullen we morgen hopelijk meer van zien… De aardige man van de camping hier, wees ons erop dat ze geen buitenlandse toeristen mochten verwelkomen, maar omdat we als reisagent op doorreis zijn naar Zweden, konden we toch nog een plekje versieren. Een test-ritje van zo’n 4-tal uur leverde alvast goede moed op… Mits wat boekjes en versnaperingen hier en daar (zoals bij Joey van Friend, kan dat gezegde bij Finn ook wel tellen), heeft ons Finn die vier uur al aardig doorstaan. Ze vond het de eerste dag alvast spannend, hopelijk blijft ze de volgende weken even enthousiast!

Wij gaan ons bed hier installeren en kruipen gezellig onder de dons! Morgen wacht ons de ‘langere’ (over)tocht naar Zweden!

Dinsdag 10/11: “We hadden ook in Tenerife kunnen zitten he” 

Nog maar net vertrokken en we zijn onszelf al een paar keer tegengekomen. Het was al aardig koud in Duitsland (6°C) deze morgen (we ain’t seen nothing yet), toen we ontdekten dat de chauffage niet werkte en daarbij ‘het hele systeem’ niet wilde luisteren naar ons. Na een klein gevecht met de plon/boiler/display/…, maar vooral door de goede service van Wendy en Joris (van Camp4Fun) hebben we ons dan toch kunnen redden en is alles opnieuw helemaal in orde! Maar we hebben hierdoor weer wel wat tijd verloren… We hebben dus ook geen tijd over gehad om het Dümmer meer te verkennen, want eer we goed en wel vertrokken waren, was het al bijna middag. Gelukkig had ik nog sandwichekes ‘on the go’ en hebben we dan ineens kunnen doorrijden tot de ferry in Puttgard. Het was de hele dag grijs en miezerig weer, niet echt om vrolijk van te worden, maar we konden er wel om lachen: “We haden ook in Tenerife kunnen zitten” zei Joris, maar wij moesten weer zo nodig ‘op avontuur’ naar het ‘hoge noorden’.

Grensovergangen zijn toch wel een beetje spannender dan anders… We werden wel goed ondervraagd op de grens van Denemarken: waarom we onderweg waren en wat ons doel was, enz… Maar met zo’n klein vrolijk ding achterin, zijn ze altijd wel snel wat vriendelijker. 🙂 Bij het aanschuiven voor de ferry, mocht ons Finn weer even achter het stuur, dat vindt ze duidelijk geweldig!

Voorlopig nog geen andere foto’s die de moeite waard zijn… We zijn de Söntbrug naar Zweden nog net over geraakt (die ‘net’ mag je vrij letterlijk nemen, de naftbak was bijna leeg. :-p) en rond 18u30 aangekomen in Malmö, waar we last minute nog een camping vonden. Hallelujah, we zijn er geraakt! Vanaf morgen gaan we proberen om ook effectief wat ‘buiten’ te komen! Voor nu laat ik het hierbij, want moeten nog wat vluchten boeken/omzetten…

Donderdag 5/11: update

Het blijft een knipperlicht-situatie die zo snel weer kan veranderen… Intussen is een groot deel van Zuid-Zweden ook weeral rood… Heel Europa is nu ongeveer rood gekleurd. Die kleur krijgt stilaan wel een slechte bijklank vind ik… Dringend tijd voor wat meer ‘groen’! We gaan ons niet laten kisten, de lockdown duurt sowieso tot 13/12 en reizen is nog steeds toegelaten mits een mogelijk noodzakelijke covid-test en zelf-quarantaine nadien. Geen probleem, we moeten toch thuis zitten: weinig verschil, toch?!

De voorbereidingen worden dus verder getroffen: speelgoed en entertainment voorzien voor Finn, checklist maken, route plannen, winterkleren sprokkelen, winkellijstje maken, … De voorbereiding is toch al de helft van de fun, niet? Mensen die mij kennen, hebben al vaak met mij gelachen: een week op voorhand staat mijn valies ingepakt, klaar om te vertrekken! 😉 Eerder chaotisch, nooit op tijd, behalve als het op inpakken aankomt!

We zullen al een tipje van de sluier lichten en onze route omhoog delen. Het is nog maar een ruwe schets en we weten uiteraard niet hoe ver we daadwerkelijk zullen geraken… We kijken ernaar uit een aantal van onze (nieuwe) partners te ontmoeten op onze weg en vooral naar de eerste ontmoeting van Finn met de Koning van het woud, THE MOOSE! 

Ons doel is om net boven de Noordpoolcirkel te geraken, tot in het prachtige Jokkmokk (een stadje dat nog helemaal in het teken van de Sami-cultuur staat en ‘bocht in de rivier’ betekent) en Lulea (net onder de Noordpoolcirkel, aan de Botnische golf) en hopelijk daar het Noorderlicht te spotten! Het zijn uitgestrekte natuurgebieden, in arctisch gebied, dus we moeten ons goed voorbereiden op de koude! We zullen hiervoor zo’n 3000 km moeten afleggen met onze camper. Nadien hopen we langs de Oost-kust terug te keren. Benieuwd wat Finn hiervan zal vinden, haha. 

LOCK DOWN ADVENTURE – UP NORTH!

Vrijdag 30/10 – de tweede lock down is een feit. We zagen het al even aankomen, onze reizen staan al een tijdje op een lager pitje (lees: heel veel individuele- en vooral groepsreizen zijn geannuleerd moeten worden, maar we blijven voorlopig positief over winters Lapland!), maar het blijft toch slikken. We zijn zo ongeveer bij met ons werk en alle groepsreizen in het najaar zijn afgelast… Enkel Lapland deze winter houdt ons gelukkig nog op de been! Onze rechterhand, Sander, moet opnieuw thuis gaan zitten en onze vaste gids, David, is al thuis sinds maart… Maar zoals van het begin van de eerste lock down, zijn we positief en blijven we niet bij de pakken zitten. Net zoals wijzelf zijn er genoeg avontuurlijke mensen waarbij het kriebelt, en van zodra het vaccin er is (en de cijfers onder controle zijn, sneltesten beschikbaar zijn, …) willen we samen met én voor jullie klaar staan om de wereld verder te kunnen ontdekken! Onze hersens draaien op volle toeren… Hoe kunnen we deze periode zo nuttig en creatief mogelijk invullen…

Sinds kort hebben we een fijne samenwerking met Camp4fun, een ex-collega van Joris die een aantal pracht-exemplaren van campers verhuurt, vanuit Pelt. Is het geen idee om ‘uitgerekend nu’ één van hun campers uit te testen en er op uit te trekken met ons drieën? Het lijkt misschien tegenstrijdig (gezien de lock down en bijhorende regels), maar het grote verschil met de eerste lock down is het feit dat de grenzen deze keer niet gesloten zijn. We mogen ons gelukkig nog verplaatsen en mits ‘goed en juist’ kunnen lezen van de Europese kaart die de overheid ons voorschotelt, zijn er toch nog mogelijkheden, al zijn het er niet veel. Zweden is oranje én één van de weinige landen die nog toeristen verwelkomt zonder negatieve corona-test of reis-beperkingen (quarantaine). Hoewel er in het voorjaar veel kritiek op Zweden kwam (vanuit buurlanden), doen zij het helemaal niet slecht in de corona-cijfers momenteel. Het is natuurlijk ook geen dichtbevolkt land… Het heeft een oppervlakte van 450.295 km² en 10.202.491 (2020) inwoners. Met een bevolkingsdichtheid van 22,7/km² (2020) is Zweden het op vier na dunstbevolkte land in Europa (na Noorwegen, Finland, Kazachstan en IJsland). We zouden hier dus zeker geen mensen in de weg lopen!

The word is out, we gaan op avontuur naar het Hoge Noorden en proberen zo ver en hoog mogelijk in Zweden te geraken! Wie weet halen we de grens met Finland?! We reizen met ons drie (Finn, Joris en ik (Jana)) in onze gezellige gezins-camper-bubbel en zullen ons op die manier perfect aan de regels houden! Onze camper is volledig uitgerust met eigen sanitair en keukentje, dus we zijn volledig zelfvoorzienend en begeven ons voornamelijk in de wijdverspreide natuur. Dit lijkt wel onze kans; we zullen het (hopelijk) nooit meer zo rustig hebben en ons Finn heeft nog geen schoolverplichtingen. Bovendien zijn de campers van Camp4fun perfect voorzien van uitstekende Wifi, waardoor we gemakkelijk ‘on the road’ kunnen werken. We zullen dus steeds bereikbaar blijven en online & corona proof kan alles dus verder zijn gangetje gaan.

Vandaag, 2/11 hebben we de knoop doorgehakt en hebben we exact één week de tijd om alle voorbereidingen te treffen, want we vertrekken maandag 8/11 richting Zweden! Jullie kunnen onze route en avonturen hier verder volgen en we hopen dat we zoveel mogelijk mensen kunnen inspireren om wat avontuurlijker en daardoor milieu-vriendelijker te reizen! Laat die grote (all-in) hotels achterwege en probeer zo lokaal mogelijk te reizen, met veel oog voor de plaatselijke bevolking, cultuur, natuur en steun daarbij het ‘kleinere en authentieke’ toerisme. Indien vragen en of interesse over reizen met de camper, stuur mij gerust een mailtje. We hebben verschillende routes (waaronder een groot stuk van deze) uitgewerkt in een groot deel van Scandinavië (Zweden, Noorwegen, Schotland), die uitstekend geschikt zijn om met de camper te doen!