Proloog

Het is ein-de-lijk zover, we gaan weer op avontuur! 2 Covid-zomers & 2 kinderen later… gaan we eindelijk terug naar Noorwegen; het begin! Daar waar het allemaal startte… de kiem van Beyond Borders, de kiem van ons gezin. Na ons lock-down-adventure hadden we de smaak van camperreizen te pakken (zéér handig met kids, je hebt alles bij en je hoeft niet steeds in en uit te pakken voor rondreizen), dus trekken we er opnieuw 3 weken op uit, deze keer mét zijn vieren. Onze kleinste is nu 13 maanden en we gaan het erop wagen. Na een totale mislukking en vermoeiende reis naar Rhodos, kunnen we het toch niet laten… Onze try-out met camper van in de Ardennen in mei (tijdens onze Expeditie d’Ardennes) was dan weer wel een succes; dus off we go!

We hebben niets vastgelegd (behalve de ferry) en willen het dag per dag bekijken en aan niets vasthangen. We zullen wat oude en nieuwe partners bezoeken en voor de rest zullen we vooral op het tempo van de kinderen leven/reizen (lees: in het beste geval om 6u met z’n allen wakker) en ‘s avonds als de rust is wedergekeerd wat werken/nieuwe concepten uitdenken en hopelijk ook genieten van iets lekkers of een goed boek aan het kampvuur.

Zaterdag 15:40 – Ik ben al 5 uur aan het wassen, inpakken en opruimen en denk dat we er nu eindelijk klaar voor zijn… Binnen 15′ staat Joris hier met de camper van en kunnen we alles inladen en vertrekken! We rijden al een paar uur tot in Duitsland, zodat de weg tot Hirsthals morgen wat minder lang is… Toch een beetje zenuwachtig en bang om iets vergeten te zijn… Maar er zijn natuurlijk altijd winkels!

Vi snees snart (Noors voor ‘tot snel’)!

De rit naar Hirtshals – 6 & 7/8

Hectisch vertrek. We zijn uiteindelijk pas om 19u30 kunnen vertrekken (daktent beveiliging die zoomde) en zo’n camper van (met vier) voor 3 weken inladen met twee kinderen erbij bleek toch niet zo evident… Serieus wat keuzes moeten maken en de minst nodige dingen thuis moeten laten.

Ondanks de hectiek en vermoeide kinderen (en ouders) toch  blij dat we nog vertrokken zijn, want de volgende dag was best pittig (bijna 1200 km in totaal, aanrader om die route in twee te splitsen met kleine kinderen)! Zo’n hele dag stilzitten en (dutjes moeten doen, eten, …) weegt toch door op het hele gezin. Het was met ups en downs, maar we zijn er geraakt! Het was droog toen we aankwamen op Hirtshals Camping en we konden de vuurtoren nog zien. Aangezien Conni van Hirtshals Camping één van onze goede partners is, kregen we het mooiste plekje op de ‘front row’ aan zee, wat deze ochtend prachtig was om te ontwaken! Onze Mil heeft hier voor de eerste keer in zijn leven (denk ik) doorgeslapen tot 6u45 en we zijn zelfs niet één keer van ons trapje (daktent) naar beneden moeten komen. Hallelujah, praise the lord!

Notodden – 8 & 9/8

Het wordt alleen maar beter (lees: ik ben sinds lange tijd écht euforisch). We zijn intussen aangekomen in Noorwegen, met stralend weer! De voorspellingen waren écht, een hele week goed weer en dus prachtige start van onze reis…  Althans vanaf het Zuiden schuift het mooi weer mee op naar het Noorden, dus volgen wij ook (de zon)! Héérlijk, dit hadden wij zelfs niet durven dromen! In Notodden (waar we momenteel zitten) wordt zelfs een hittegolf voorspeld deze week, dus wij  gaan morgen verder noordwaarts (25°C is voor ons meer dan perfect). Notodden/Bø is trouwens een leuke start/eerste stop en slechts 1.5 uur van Langesund (waar de ferry aankomt), indien er geen wegversperring is tenminste (na 55 km en geen duidelijke signalisatie, gelukkig was het wel een fantastische route, ondanks het geblèt op de achterbank, haha).

Maar onze aankomst maakte alles goed en sprak tot de verbeelding! We werden onthaald door onze nieuwe en super ervaren partner – ambassadrice ‘Siri’ – van Canvas-tenten in Noorwegen… Een mini ‘glamping’ (geen camping mogelijk) waar de puntjes op de ‘i’ staan! Deze vroegere hotel-uitbaters (bescheiden Noors koppel) hebben nu een rustiger leven op de prairie (tussen de fruitboeren hier in het Zuiden), waar ze super hard werken om het iedereen naar hun zin te maken; ongelooflijk! De tenten staan in terrasvorm met gezicht naar het prachtige en rustige meer en zijn perfect en gezellig ingericht (ook voor koudere dagen trouwens). Ze hebben een ‘kooktent’ waar allemaal prima materiaal (échte wijnglazen, bestek, kookpotten, alles wat je maar kan bedenken (uitgebreider dan in mijn keuken thuis!)) te bruikleen staat. En het beste moet nog komen; ze doen je afwas ook nog eens! Je mag alles achterlaten in een ‘bucket’ en je hoeft niets af te wassen! Lakens, handdoeken (in overvloed) worden voorzien, je kan speelgoed (voor de kids), een bootje, sup, enz. lenen. Elke tent heeft zijn eigen BBQ (en kolen en hout zijn voorzien!) en jaja… ook de BBQ wordt gepoetst en hoef je dus niet zelf schoon te maken. Zelfs de pispot (in de tent!) wordt ‘s ochtends leeggemaakt door de eigenaars (dat vonden we nog het strafste). Het is hier gewoon af! Misschien niet direct voor de échte avonturiers (haha, zijn wel normaal wel hoor!), maar wél voor mensen (met of zonder kinderen) op zoek naar rust en natuur! Gewoon even alles loslaten en genieten hier.

Onze kinderen genieten er duidelijk ook van (of ligt het aan de rust die ze nu bij hun ouders voelen/zien…)! Eindelijk vakantie! Onze Mil heeft de vorige nacht op Hirtshals Camping zelfs overtroffen (van 20u tot 8u klok rond geslapen) en wij met ons Finn mee gezellig om 22u onder de dikke (zalig frisse en warme) donsdekens! Ik kan jullie eerlijk vertellen… na maanden onderbroken nachten (we zullen zeker niet de enige zijn, maar toch…) was dit de hemel! Samen met die heerlijke bedden, de gezonde Noorse lucht, de rust en stilte die hier heerst… Het zal wel een mix geweest zijn van dat alles, maar we voelen ons herboren! We hadden vandaag een prachtige dag (hebben gewoon beslist om hier twee nachten te blijven) en zijn de omgeving (tussen de fruitboeren) gaan verkennen; mooie wandeling gedaan (tip: Evju Bygdetun, start bij een outdoor museum en leuke boerderij), ideaal met kids! We zijn natuurlijk ook gestopt bij één van die appel-/kersen-/pruimenboeren om wat vers-gelukte kersen en pruimen in te slaan (voor de appels was het blijkbaar nog wat vroeg…) en ons Finn was grote fan met een F (dat wordt morgen weer wat platter en gezelliger op onze camper-WC, haha)! Ah ja, en marshmallows op het einde van de dag zijn het beste middel om kinderen goed te laten luisteren (en ook outdoor op te voeden na-tuur-lijk!) 🙂 Hierbij een ‘glampse’…

Slaapwel (men tenen zijn nu toch wat koud aan het worden om 21u30 nog steeds op ons terras)! Morgen rijden we richting Dagali, naar onze oudste en meest loyale partner in Noorwegen; William en Marianne van Serious Fun! We kijken uit naar het blijde wederzien! En sorry voor de foto-spam, maar ik kon écht moeilijk kiezen vandaag…

Dagali – 10 t/m 13/8

Het is een paar dagen geleden dat ik nog tijd en ruimte had om te schrijven… We zijn al een aantal dagen bij onze goede partners (en intussen vrienden) William en Marianne, het rafting senter (Noors) ‘Serious Fun’ in Dagali. Daar staan we gewoon met onze van in het bos, zonder elektriciteit of douches. 🙂 Het is er super gezellig en altijd leuke sfeer. Gisteren aangesloten voor hamburgers op de BBQ met de gidsen en buren… Maar nu zijn we niet erg fris meer na twee-drie dagen in het bos/wild. Daarom zijn we even aan het ‘cheaten’ en maken we momenteel even gebruik van het Torsetlia hotel (ook een partner), waar we een kamer kregen om even uit te rusten (vooral onze Mil, om even echt een goed middagdutje te doen) en om het hele gezin eens grondig in de zeep te soppen, onder een deftige douche. 🙂 Het is ook even wat bewolkter (maar nog steeds geen regen gehad voorlopig!), dus hebben nu ook wat tijd om ons werk wat bij te houden. Gisteren was echt een hectische dag, veel werk (en niet echt de middelen), kids entertainen, … Het voelde even niet echt als vakantie (euforie is even weg, haha), soms is het gewoon ook echt ploeteren… Dat hoort er ook bij. De nachten waren iets minder dan in Notodden (glamping) en de dagen wat vermoeiender, dus momenteel wat minder energie. Wel heerlijke kampvuurtjes gemaakt elke avond, ons Finn

Op onze weg naar Dagali (toen was het 30°C, blijkbaar is het daar een soort van microklimaat…) zijn we nog wel in het grootste waterpark van Scandinavië (Sommerpark) gestopt! We wilden dit even gaan checken en hebben onze kinderen er een groot plezier mee gedaan! Er zijn alle soorten zwembaden en vooral glijbanen en ook een ‘kids bad’ met allerlei kleinere slides. Zowel ons Finn als onze Mil vonden het geweldig, al waren er een aantal glijbanen waar Finn net niet in/af mocht (vanaf 4 jaar) en dus even traantjes. Het park en een aantal attracties zijn echt wel gigantisch, met oudere kinderen zeker de moeite bij mooi weer! Het eten en de faciliteiten zijn niet (super) top (hebben we dan ook geen gebruik van gemaakt), maar je mag je picknick zelf meenemen en sowieso waterpret verzekerd! Soms moet je ook eens aan de kinderen denken (en ook wel zelf één mega zotte schuif-af gedaan, haha).

Nu zitten we dus meer in de bergen, langs de befaamde Hardangervidda, en hier is het wat frisser, maar super mooi qua natuur! Meren, rivieren, bergen, een prachtig landschap! Morgen ontmoeten we hopelijk onze ‘Wild Norway’ groep in Geilo en vanavond zijn we uitgenodigd op een Western party van de ouders van Marianne (die 80 worden). De (vroege) ochtendwandelingen (voorlopig nog droog) met Mil zijn nu wel een feit (om Finn niet wakker te maken), dus zullen zien of we er iets aan zullen hebben vanavond… Hieronder onze plaatjes van de voorbije dagen.

Dagali – Geilo – Eidfjord – Flam (Aurlandsfjord/Naeroyfjord) – Sogn: 13-15/8

We hebben weer heel wat beleefd op enkele dagen… Het lijkt zoveel langer, waarschijnlijk door de vele mensen die we gezien hebben (groep Wild Norway, vele partners (campings en activiteitencentra). We hadden in dit gebied heel wat afspraken met oude en nieuwe partners en hebben ook weer heel wat kilometers gereden (maar steeds in kleine stukken).

Dagali hebben we nog prachtig afgesloten met een lokaal Noors (of was het Amerikaans?) feest. Marianne en William nodigden ons last minute uit (ons bezoek leek toch nog wat te kort geweest) voor het ‘Western’ verjaardagsfeestje van Marianne’s ouders, die 80 en 81 jaar werden. Wat begon als een trots (Noren zijn zo fier op hun land; de hele tafel versierd met Noorse vlaggen… Kan je je al voorstellen dat als wij zouden verjaren we onze tafel zouden decoreren met Belgische vlaggetjes? Haha) en (eerder stijf) zittend feest, eindigde in een geweldige ‘country’ party, waar jong en oud samen stonden te dansen (in cowboy-outfit) in een prachtige setting! Het plaatje klopte, een ‘country party’ op een tyipsch Noorse farm/boerderij (ten huize Moen)… Wat een land! Ik kreeg die glimlach en verwondering niet van mijn gezicht die avond. In het begin lijken dat een stelletje oudere, ingetogen Noren te zijn, uiteindelijk blijken dat bijna stuk voor stuk ervaren jagers, ‘landowners’, hoteleigenaars, enz. met verhalen om boeken van te schrijven. Ik heb weer heel wat bijgeleerd over elanden en de populatie in Skurdalen (Dagali-Geilo) en was echt onder de indruk van die mensen, hun land, de oude boerderij (van familie op familie doorgegeven) met jachtgeweren, geweien, overal pronkstukken van hun (voor)ouders. Ook stonden we versteld van de fitheid van die (oudere) Noren. Het hoogtepunt was tijdens het ‘spelletje’ schieten (ballonnen weliswaar); daar schoot het 80-jarige feestvarken (de prachtige moeder van Marianne) gewoon los raak van de eerste keer! En we hebben onthouden; als de drank zit in de Noor, geen ingetogenheid of terughoudendheid meer! We hebben de avond afgesloten met een casino-night (georganiseerd door William, die jarenlang in het casino stond van Vicfalls in Zimbabwe!) in hun prachtige schuur en konden nadien gewoon in ons woonwagentje kruipen (geparkeerd op hun weide). Een avond die we niet snel zullen vergeten, al viel mijn GSM plat net toen het interessant begon te worden… (jammer genoeg :-))

De dag nadien zijn we richting Geilo gebold, nog steeds met prachtig weer! (Hier stopt het voor vandaag, té moe om nog verder te schrijven… )

16/8: Beetje moeilijkere nacht, Mil had wat last van zijn oortjes (misschien van de wind op de rib boat, maar hadden hem met muts en pak met kap helemaal ingestopt, dus zou toch straf zijn…). Hopelijk wordt het niet erger en kunnen we het onder controle krijgen met  neusspray en ibuprofen…

Waar was ik gebleven… Ahja, Geilo… Die dag (13de) zijn we het Langedrag Natupark gaan uittesten met onze kinderen! Het was misschien wel de beste en mooiste dag voor onze kinderen tot hiertoe… Een échte aanrader is dit dierenpark. De route ernaartoe alleen al is prachtig, het leek alsof we er helemaal alleen waren, langs bossen en meren… de bergen in. Boven op de farm aangekomen (het lijkt helemaal niet op een typische dierentuin, maar eerder een prachtige Noorse boerderij of zelfs outdoor museum) heb je een prachtig uitzicht over de omgeving, bossen en meren! Het zou zelfs al leuk zijn zonder de dieren, haha. Maar die maken het natuurlijk af voor onze kinderen en stiekem ook voor onszelf! Ze leven in eigen habitat (lijkt ver van opgesloten) en ik was zelf mega enthousiast toen ik de lynx en wolf gespot had, want ze hebben enorm veel ruimte en met dat warm weer gaan ze zich maar al te graag ergens verschuilen… Maar we hebben er alles uitgehaald en hebben elk dier dat er was gespot (enkel dieren die hier ook effectief leven: vossen, lynxen, wolven, rendieren, elanden, …). De geiten, ossen, paarden en varkens lopen er lustig rond en het is fantastisch om met de kinderen gewoon tussen al deze dieren te lopen. De goed verzorgde paarden maken het af en de kinderen maken er maar al te graag een ritje op. Je kan zien dat de dieren er erg goed verzorgd worden en de gidsen (die ook de wolven voederen) zijn gepassioneerde mensen, dieren- en natuurliefhebbers. Het is misschien een beetje duurder (zo’n €30 per volwassene), maar als je ziet hoe de dieren verzorgd worden en de ruimte hebben (is een N.P. waar ze in leven), lijkt het ons dat helemaal waard!

Nadien (omdat het zo warm was) zijn we nog naar Geilo beach geweest, ook een verborgen parel in dit grotere ski-dorp (in de winter)! Een mini-strandje aan een prachtig bergmeer. Ik ben al vaak in Geilo geweest, maar eerste keer hier (waarschijnlijk ook eerste keer met zo’n warm weer: 25-27°C). Het was een fantastische afsluiter van deze mooie dag. Onze kinderen hebben nog een paar uurtjes in het zand gespeeld, Finn is zelfs in het meer gedoken (mag je letterlijk  nemen) en Mil moesten we tegenhouden (haha). Nog een heerlijke barbecue onder de avondzon (golden hour), al zat er af en toe wat zand bij dankzij Mil Meermans… En toen onze Mil net uitgeteld was, kwam de Wild Norway groep eraan, met gidsen Ellen en Boske (Lieselotte ;-)). Fijn om hen te zien (zeker met zo’n uitzonderlijk mooi weer) en ‘s avonds nog afgesloten met een kampvuurtje en pintje op de camping.

De volgende dag hebben we onze tocht verdergezet naar Eidfjord en Flam (waar we wat partners hebben gezien). We zijn langs Saebo Camping geweest, een iets grotere, maar wel authentieke camping en prachtig gelegen aan het meer, dat uitkomt in het fjord (net boven Eidfjord). Hier hebben we gepicknickt en nadien verder gereden naar Flam, waar we gisteren enorm genoten hebben van een soft adventure (zoals ze dat in onze sector noemen). Het is zeker avontuur verzekerd, maar ook haalbaar met de allerkleinsten. 🙂 Zelfs onze Mil kon mee! Dus wie denkt dat je in Noorwegen niets kan gaan doen met kleine kinderen, is mis! We hebben op een 1.5 uur durende fjord safari gezeten (rib boat!); klein groepje, super gids en super ervaring! En weer heel wat bijgeleerd over het Naeroyfjord, Unesco Werelderfgoed en een vertakking van respectievelijk het Aurlandsfjord en Sognefjord, het 3de langste en 2de diepste fjord ter wereld, maar wel meest bewoonde!). Het is absoluut de moeite waard om dit fjord te verkennen van zo dichtbij! Er ligt daar blijkbaar ergens ook een ‘hidden gem’; honderden meters hoog gelegen boerderij (sinds enkele jaren B&B, zonder water en elektriciteit), je kan het enkel per boot of kajak bereiken en moet er dan nog naartoe klimmen (ongeveer 1.5u) en je moet je eigen bagage dragen. Het zicht van daarboven moet prachtig zijn, eten is wel inclusief en er liggen per koppel (je kan er met drie koppels slapen) 3 hot tubs op de richel, van waaruit je zicht hebt over het Naeroyfjord! Dus in tegenstelling tot het Stegastein uitzichtpunt (ook prachtig, maar je staat er met minstens 50-100 andere mensen), heb je dat zicht dan helemaal voor jezelf. Kleine ‘side note’: er is een wachtlijst van 3 jaar! Dus als je nu boekt (en het is niet gemakkelijk te vinden op social media), kan je er pas over 3 jaar terecht. Het moet echt iets uniek zijn!

Verder zie je Undredal, het gehucht bekend voor haar geitenkaas én decor gebruikt voor de tekenfilm ‘Frozen’! We snappen helemaal waarom ze dit gekozen hebben… Een magisch dal tussen de bergen, met op de achtergrond de gletsjer. We hebben met het hele gezin genoten van deze tocht en nadien de Aurlandsvegen (bergweg van 48km), langs het befaamde en insta-famous Stegastein uitzichtpunt tot in Laerdal (die hebben onze kinderen helemaal geslapen na de actieve voormiddag). De bergweg vonden we écht spectaculair en de moeite om ervoor om te rijden (want je kan ook de veel snellere tunnel nemen). Meerdere campers stoppen onderweg voor een picknick of overnachting omdat het zo mooi is!

Gisteren zijn we dan toegekomen in het Vesterland Feriepark (Sogn regio), want vandaag en morgen voorspellen ze veel regen en is het weer de beurt aan de kindjes… Dat is de bedoeling, dat we ons werk (wat werken en partners zien) afwisselen met leuke activiteiten voor de kinderen (en zo ook kids proof reizen/routes kunnen ontdekken in Noorwegen voor onze families), zodat zij zich ook wat kunnen uitleven! Dus hebben we gekozen voor een vakantiepark met mega binnenspeeltuin en zwembad. Dat gaan we deze namiddag met hen verkennen!

16-21/8: Sogn – Jostedal – Jotunheimen N.P. (Lom) – Rondane N.P.

Twee weken ver en zo veel te beleven hier! Dus weinig tijd/goesting om achter de laptop te gaan zitten… En ik moet ook zeggen; de dagen zijn wel écht lang; van ‘s morgens 7u00 (met de kids) tot vaak 22u00 eer ons Finn ook slaapt… En dan zijn we eigenlijk ook gewoon écht moe, dus gaan we meestal ook kort daarna slapen. Dus heel veel ‘us-time’ zit er niet in. 😉 De korte tijden dat ze slapen overdag zijn we oftewel aan het rijden oftewel aan het werken.

Maar dat gezegd zijnde, we hebben deze week wel écht een ongelooflijke week gehad; veel beter weer dan verwacht/voorspeld, nieuwe routes, nieuwe partners én nieuwe ideeën! Het was een enorm vruchtbare week in de ‘great outdoors’ en we hebben er eigenlijk echt van genoten. We vinden stilaan ook allemaal ons ritme (na twee weken, haha); het rijden gaat beter met Mil, we zijn beter op elkaar afgestemd, ons camperhuisje zijn we helemaal gewoon geraakt, het slapen gaat ook beter en we hebben gewoon écht chance met het weer. We moeten daar eerlijk in zijn, dat helpt echt voor de moraal. En we zijn (al zeg ik het zelf) heel goed in last minute beslissingen nemen, zoals toch net op tijd een cabin boeken (als we zien dat er slecht weer aan komt en na een week kamperen om weer even te bekomen en wat meer ruimte te hebben). Daarom zitten we nu in de Rondane River Lodge, in een super gezellige cabin. Even weer wat meer ruimte en herorganiseren voor de laatste etappe terug richting Oslo en Denemarken!

Zo zijn we de week ook gestart in Sogn (Vesterland Feriepark) omdat er regen werd voorspeld. Het viel al bij al nog mee (vooral bewolkt), maar onze kinderen hebben wel genoten van een dagje binnenspeeltuin en zwembad! Het is misschien niet het meest avontuurlijke, maar zij hebben zicht ook kunnen uitleven en daar hadden wij zelf ook wel best plezier in (soms leuker dan ze wenend een berg opsjouwen, hoewel dat nog wel mee valt hoor ;-)). Hieronder eerst nog wat foto’s van het Feriepark; een aanrader met (kleine) kinderen indien slecht weer dus! En jaja… die pamper (van onze Mil) moest dringend ververst… Blijkbaar absorberen zwem-pampers toch niet zo goed als de gewone… Oeps!

Nadien is het avontuur begonnen; Jostedal, Sognfjellet & Jotunheimen N.P.! De ene scenic route achter de andere, én de ene gletsjer achter de andere… En als het al wat minder mooi weer was, zaten we net in de auto of moesten we even werken, dus het weer was perfect op ons afgestemd (of andersom?). In Jostedal zijn we ons hart verloren aan de natuur en aan de mensen… De schattige en super lieve oudere dames en zusters Laila en Astrid runnen samen het Jostedal hotel en de Jostedal Camping en tevens twee van de weinige accommodaties die daar nog te vinden zijn… zo hoog, waar de weg praktisch stopt… Nog net iets hoger (nog een 27 km) eindigt werkelijk de weg (in een prachtige vallei) en stuit je op een dam en bergmeer, waar de gletsjer begint… Het einde van de beschaving. We zijn helemaal tot boven gereden, en mochten mee op de rib boat tot aan de voet van de gletsjer, samen met Anna van ICETROLL. We werden ook al hartelijk ontvangen door Andy (de oprichter) en Anna in het Breheimsenteret (dat Anna runt) met koffie en gebak, waar we samen toekomstplannen konden smeden. Er is een kleine boulder-ruimte voor de kinderen (onze Mil had wel gewild, haha) en ze kregen allebei een mooi aandenken (rendier en zeehond) mee naar huis. Het was een hele aangename kennismaking, hartelijk en inspirerend koppel! We zijn ook vanuit het Breheimsenteret (museum, toeristisch punt én architectonisch kunstwerk in één) zelf tot aan de Nigardsbreen (gletsjerarm) gewandeld. Het was al wat laat in de namiddag toen we startten, dus konden enkel het bootje (heen) nemen en moesten de moeilijkere weg langs het meer terug nemen (met af en toe op de poep gaan zitten). Maar nogmaals, zo enorm veel chance met het weer, de stenen zijn droog, dus niets onoverkomelijks! Als het droog is in Noorwegen, kan alles! ;-). Deze (goed bereikbare) hike en gletsjerarm vonden we écht de moeite, aan te raden voor jong en oud, én man, je gelooft gewoon niet wat je ziet! Ik heb zelden zo’n overweldigende natuur gezien en gevoeld; de gletsjerrivier die met enorme kracht naar beneden davert, de wind en koude die dat met zich meebrengt en het blauwe ijs met de enorme gletsjerspleten. Ik ben er al twee keer ook écht op geweest ooit, maar het is het geheel van die Jostedal vallei, het kraakheldere meer, de ijsblauwe rivier en het ijs zelf die het geheel zo uniek maken. Niet voor niets dat ze daar een natuurmuseum hebben neergezet… En we leken daar praktisch alleen te zijn (of dat lag misschien aan het uur en dat het ook eind augustus is…). Oh ja, op de camping start ook de rafting, van hetzelfde charmante bedrijf, maar onder een andere naam: Elvepurka Glacier Rafting. De legende van het zwijn in de rivier die de kindjes opeet, om de kinderen uit het dorp te behoeden voor de gevaarlijke rivier! Ons Finn keek, en zag dat het goed was. 🙂 (We mochten bijna mee, maar er was net een family rafting afgelast). De rib boat naar de gletsjer was ook al een groots avontuur en we hadden weer kampvuurtjes à volonté, dus meer dan bevredigd in het prachtige Jostedal! Hier komen we zeker nog terug.

Toegegeven, het is af en toe uit de comfort zone om dit (camper) avontuur (ook al passen we alles zo veel mogelijk aan) met onze kleine kindjes te doen, maar het maakt het allemaal zo erg waardevol! We vloeken soms, maar we genieten ook en beseffen hoeveel dit allemaal waard is. Onze kinderen genieten ook, ze lachen veel, leren flexibel zijn, genieten ook heel erg van elkaar en van de natuur… Ze leren zoveel bij (zonder dat we het altijd beseffen) en na een vermoeiende dag, wandeling of rit, zijn we zo super fier op hen! We leren elkaar nog beter kennen en zien hun eigen persoontje stilaan ontwikkelen…

Nog even van de rust en een ‘Westmalle’ (haha) genieten in de Rondane River Lodge (waar we momenteel zitten), gerund door twee Belgische koppels (zie tv-programma: Het Hoge Noorden) en voormalige concullega’s van North And Away. Morgen schrijf ik nog wat verder…

Na Jostedal zijn we over de Sognefjellet door het Jotunheimen N.P. gereden. Hier vind je Noorwegen’s hoogste bergen en rijd je over de hoogste bergweg van Noord-Europa! Dit was werkelijk prachtig; onderweg passeer je verschillende parkings en wandelroutes, ideaal om een paar uur de bergen in te trekken! De hele Sognefjellet is gewoon de moeite, we konden onze ogen niet geloven. Overal mooie uitzichtpunten, prachtige valleien, picknick-plaatsen en campings langs de route! Lom is het eerste dorp terug na de bergweg en van hieruit kan je alle hoogtepunten van Jotunheimen bereiken; waaronder de Galdhøpiggen (gletsjer). De weg omhoog is adembenemend (en ook best pittig met de camper, vooral naar beneden!) en vanuit een goed voorziene berghut (met parking) te bereiken. Op 2500m is het in Noorwegen best koud, rond de 8-10°C (maar gelukkige met een zonnetje) wandelden we door rotsachtig gebied (niet eenvoudig met onze kinderen op de rug) en door stukken sneeuw tot aan de voet van de gletsjer. Je kan uiteraard ook een tour ‘op’ de gletsjer boeken, met gids en stijgijzers. Maar wij hadden van onderuit al een prachtig zicht en onderweg kregen we voldoende respect-betuigingen. 🙂

En zelfs in Rondane hebben we geluk met het weer… Eén avond goed doorgeregend (wat niet erg was vanuit onze gezellige stuga) en daarna weer mooi weertje! Wat niet wil zeggen da het hier niet koud kan zijn… Boven in het N.P. (Dovrefjell) was het koud en winderig! We moesten alles aandoen wat we bijhadden (of toch vooral de kinderen die stilzitten; handschoenen, muts, boeuf, winddichte jas, enz) om iedereen warm te houden tijdens de muskusossen-safari. Gelukkig hadden we na 4 km al een kudde van 5 gevonden, waarna we maar snel onze lunch hebben binnengestoken en de weg terug hebben ingezet. Het was iets te koud voor onze kinderen om zo lang stil te zitten… Rondane N.P. en Dovrefjell N.P. zijn wederom serieus de moeite! Op de weg terug kozen we weer voor de scenic route/gravel road en bergweg die het park doorkruist. Net uit de film! Weer een geslaagde dag en nu moe maar voldaan onze laatste nacht in de Rondane River Lodge. We voelen ons weer even Belg (tussen alle andere Belgen) met een Westmalle en een lekker wijntje hier in het gezellige (maar toch wel typisch Noorse, maar dan met Belgische toets) restaurant. De trampoline en andere Belgische kinderen werden wel erg gesmaakt door ons Finn voornamelijk en de kolen van het kampvuur door onze Mil… 🙂 Morgen rijden we weer verder; dan zetten we onze laatste etappe in terug richting Oslo en Langesund, waar we donderdag de ferry terug naar Denemarken nemen. Nu we eindelijk allemaal afgestemd zijn op het “nomadenleven” (en er ook echt van kunnen genieten) zit het er bijna op… We gaan nog genieten van onze laatste dagen samen. We weten nog niet waar we gaan uitkomen, behalve dat het terug richting Oslo is… Gelukkig hebben we ons camperhuisje op wielen…

22-24/8: Rondane – Fluberg – Langesund

Het zit erop, de terugweg is ingezet… Met een dubbel gevoel keren we op het gemak weer huiswaarts. We zitten momenteel nog een klein uurtje van de haven van Langesund, waar we morgen weer de boot nemen naar Denemarken. We kregen last minute nog een tip voor een parel van een camping op het ‘platteland’ (wij Belgen en Nederlanders interpreteren dat woord wel heel anders… wij weten natuurlijk wat écht plat is) in Fluberg. Het was er hemels rustig, en we hadden het hele eilandje (aan het water) voor ons alleen, stonden bijna met onze neus (van de camper) in het water. Hier hebben we echt nog genoten van onze laatste dagen ‘outdoor’ in Noorwegen. Behalve dat ons Finn écht niet wilde gaan slapen (onder geen enkele voorwaarde), was het za-lig! Waarschijnlijk voelt ze ook dat er stilaan een einde komt aan onze vakantie en wil ze nog zoveel mogelijk meepikken. Ook vandaag kregen we ze niet voor 22u00 in slaap…

De laatste ‘chillere’ dagen in het Zuiden doen ons beseffen wat voor een prachtige reis én uitzonderlijk avontuur we er hebben opzitten. Behalve het feit dat we 24 op 24 (je mag dit best letterlijk nemen soms) uur oppas zijn (geweest) en dan ook nog eens heel wat werk hebben tussendoor, was het toch wel écht genieten om zoveel samen en buiten te zijn; of nog beter ‘samen buiten’. Onze kinderen (en ook wijzelf) hebben veel bijgeleerd: onze Mil heeft – ondanks de roadtrip, de lange ritten en het heuvellachtig, grassig, stenig, ijzig, zanderig parcours – leren stappen! Het was extra moeilijk en hij heeft extra dapper doorgezet en geoefend op welk ruig terrein dan ook! 😉 En ons Finn voelt zich nog meer vis in het water buiten, doet nu wel heel graag vuurke stook ‘met marshmallows’, en kan zelfs met mes en vork eten intussen (het is nu een halve wilde, dus toch ook af en toe wat etikette bijleren…). We hebben ook elkaar nog beter leren kennen (of toch vooral wij onze kinderen en onze kinderen ons), met ups en downs, maar we onthouden vooral de ups en zijn enorm fier en blij dat ze allebei nog steeds blaken van gezondheid! De Noorse lucht heeft hen schijnbaar goed gedaan en ze zijn getransformeerd tot sterke en gezonde vikingskes! Hopelijk blijft dat zo nog een tijdje zijn na-effect hebben… (please)

Nog een laatste uitdaging wacht ons voor aleer we de eindstreep halen; de weg van Hirtshals terug naar België… We hebben onze ritten steeds redelijk goed kunnen opsplitsen, met genoeg stops en dagen rust… Maar nu willen we vrijdagvond in de Ardennen zijn, om ons camperavontuur in schoonheid met de familie (Geentjens) in Sy af te sluiten. We zullen dus zondag pas écht terug in ons eigen bed liggen en gaan nog een weekend langer in ons camperhuisje slapen (we krijgen er maar niet genoeg van, haha). Het wordt dus een hele dag doorrijden vrijdag en het zal van onze kinderen afhangen of we er vrijdagavond zullen toekomen of niet… 🙂 Maar ik moet zeggen dat het echt niet slecht gaat; ze slapen meestal een aantal uren (gaan hier ook later slapen dan thuis natuurlijk), onze Mil is het nu helemaal gewoon en vindt het zelfs leuk! Als ze niet slapen, entertainen we ze met leuke liedjes en andere gekkigheid… en af toe iets lekkers om te snibbelen… 🙂 Dus duimen maar voor een goede terugrit en goede afsluiter in d’Ardennen! De grootoudjes zullen in ieder geval blij zijn om hun kleine vikings terug te kunnen knuffelen (en wij om ze ook weer eventjes af te kunnen geven, haha)!

Bedankt aan de trouwe lezers, hier eindigt ons reisverhaal. Ik zou zeggen, allemaal naar Noorwegen! Haha, grapje, “elk avontuur, groot of klein, moet en mag er zijn!” (net verzonnen, echt waar). Go and play outside!